Creepypasta Wiki
Nie podano opisu zmian
Znacznik: rte-wysiwyg
Nie podano opisu zmian
Znacznik: sourceedit
 
Linia 1: Linia 1:
~Tekst skopiowany z książki "Katalog Stworzeń Fantastycznych", napisanej przez Alejandra Ramireza i Agustina Celisa.
+
~Tekst skopiowany z książki "Katalog Stworzeń Fantastycznych", autorstwa Alejandra Ramireza i Agustina Celisa.
   
 
"W bibliotece w Massechusetts w Stanach Zjednoczonych, na jednym z regałów, gdzie przechowywane są publikacje z XIX wieku, stoi jedyny egzemplarz niezwykłej książki. Została ona napisana przez szalonego psychiatrę, o którym wszyscy już zdążyli zapomnieć. Chodzi o doktora Knolita i jego najsławniejsze dzieło, zatytułowane ''Szarzy Panowie i Stracony Czas''. Opowiada ona o dziwnych istotach, które nękają wszystkich ludzi.
 
"W bibliotece w Massechusetts w Stanach Zjednoczonych, na jednym z regałów, gdzie przechowywane są publikacje z XIX wieku, stoi jedyny egzemplarz niezwykłej książki. Została ona napisana przez szalonego psychiatrę, o którym wszyscy już zdążyli zapomnieć. Chodzi o doktora Knolita i jego najsławniejsze dzieło, zatytułowane ''Szarzy Panowie i Stracony Czas''. Opowiada ona o dziwnych istotach, które nękają wszystkich ludzi.

Aktualna wersja na dzień 05:45, 21 kwi 2017

~Tekst skopiowany z książki "Katalog Stworzeń Fantastycznych", autorstwa Alejandra Ramireza i Agustina Celisa.

"W bibliotece w Massechusetts w Stanach Zjednoczonych, na jednym z regałów, gdzie przechowywane są publikacje z XIX wieku, stoi jedyny egzemplarz niezwykłej książki. Została ona napisana przez szalonego psychiatrę, o którym wszyscy już zdążyli zapomnieć. Chodzi o doktora Knolita i jego najsławniejsze dzieło, zatytułowane Szarzy Panowie i Stracony Czas. Opowiada ona o dziwnych istotach, które nękają wszystkich ludzi.

Według doktora Knolita szarzy panowie są eteryczni, ale w niektórych sytuacjach mogą przyjąć każdą ludzką postać. Dzieje się tak na przykład na pogrzebie. Na takie uroczystości ubierają popielaty garnitur, a wyróżniają ich siwe włosy i wychudła, blada twarz. Noszą też lekki zarost, trudno ich zauważyć, gdyż nie wyróżniają się z tłumu.

Nie przychodzą tam jednak, aby opłakiwać zmarłego człowieka, lecz żeby pochłonąć stracony przez ludzi czas.

>ilekroć człowiek ubolewa nad tym, co chciał zrobić, a czego nie dokonał - pisze Knolit - jeden z szarych panów przywłaszcza sobie jego czas. Dręczący ludzi niepokój, charakterystyczny dla wielkich miast, jest ich głównym sprzymierzeńcem.<

Najbardziej jednak interesujący akapit tej książki znajduje się znajduje się na ostatniej stronie i brzmi następująco:

>Być może jestem szalony, ale wszędzie widzę szarych panów. Jak ogromną ilość czasu marnotrawią ludzie! Gdyby tylko wiedzieli... Dziś zwołałem wszystkich moich szarych panów. Są tutaj... niespokojni, żądni zawładnąć dwudziestoma latami życia, które mi pozostały. Nie zamierzam jednak ich oddawać. Wystarczy, że ujrzałem złodziei.<"

Być może nie jest to iście creepypasta, lecz uważam, iż tekst jest na tyle interesujący, że zasługuje na to, by się tu znaleźć.